What changed your life? What was the best thing in TKM? What do you miss the most in TKM? പലരും ഈ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാറുണ്ട്. അതിന് കൃത്യമായി ഒരു ഉത്തരം ഇല്ലായിരുന്നു. TKM എനിക്ക് ഒന്നും തന്നിട്ടില്ല എന്ന് വരെ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ജീവിതം ഒരു യാത്രയാണ്, അതിൽ ആ വഴിയും സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനിടയിൽ അവിടെ ഞാൻ നെഞ്ചോടുചേർത്തു സ്നേഹിച്ചതൊക്കെയും, പിന്നീട് കുറച്ചു വിഷമങ്ങൾ സമ്മാനിച്ചു. ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി, ഗുൽമോഹറുമായി ഞാൻ അവിടുന്ന് യാത്രയായി. കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ച ഫേസ്ബുക്കിൽ മുങ്ങിത്തപ്പിയപ്പോൾ ഞാനാ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരം കണ്ടെത്തി. One of the turning point in my life! TSA - TKM Students Association .....................
2016 ജൂലൈ 31, അന്ന് ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിൽ കുറിച്ച വാക്കുകൾ - "സൗഹൃദം, പങ്കാളിത്തം, സുതാര്യത" നിഷ്പക്ഷരായ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ശബ്ദമായി, വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കോളേജിൽ ഇലെക്ഷൻ കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിച്ച TSA യിൽ ഞാൻ അംഗമായ ദിവസം. പുഞ്ചിരിച്ചവരും തോളിൽ കൈയിട്ടുനടന്നവരും, എതിരായി തുടങ്ങിയ ആ ദിവസം. ഒന്നുമറിയാതെ ഞാനും. പിറ്റേന്ന് വൈകുനേരം ക്ലസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോ അന്ന് ഞാൻ വോളന്ററിങ് ചെയ്തിരുന്ന സംഘടനയിലെ ഒരു സീനിയർ വിളിച്ചു - "ഡാ, ഒരു അർജന്റ് മീറ്റിങ്ങുണ്ട്, നിന്റെ കൂടെ മെയിൻ ആയിട്ട് ഉള്ളവരുമായി കോഫി കോർണറിൽ വാ" പുതിയ ഏതോ പരുപാടിയുണ്ടന്ന് വിചാരിച്ചു ഓടി ചെന്നത് ഗൗരവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന സീനിയർസിന് മുന്നിൽ. എന്തക്കയോ തത്വങ്ങൾ പറഞ്ഞ ശേഷം ഉത്തരവിറക്കി "നിങ്ങളെല്ലാരും ഇതിൽ നല്ല രീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരാണ്, ഉയർന്ന സ്ഥാനങ്ങളിൽ എത്തേണ്ടവർ. നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും ഈ ഇലക്ഷന്റെ ഭാഗംമാകുകയോ, അതിനെ പറ്റി സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്യലും" (ഇത് പറഞ്ഞ ആൾക്കൂട്ടത്തിലുള്ളവർ ആ ഇലക്ഷന് നിന്നു എന്നത് ചരിത്രം) അന്ന് രാത്രി ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിൽ കുറിച്ചു: "ഞാൻ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു പ്രസ്ഥവുമായോ, എന്റെ ആശയങ്ങൾക്ക് ബന്ധമില്ല. എന്റെ സ്വന്തം അഭിപ്രായമാണ് ഞാൻ പറയുന്നത്. അതിൽ തന്നയുറച്ചു നിൽക്കുന്നു" പിറ്റേന്നു മുതൽ ആരക്കയോ വന്ന് ഉപദേശം തന്നു, സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റങ്ങൾ. പക്ഷെ ഞാന്റെ നിലപാടുകളിൽ ഉറച്ചു നിന്നു. TSA എന്നെ അവരുടെ Second Year Representative ആയി നാമാദിർദേശം നൽകി. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് എന്താണ് നടന്നത്? അതാണ് പലതും പഠിപ്പിച്ചത്. തോളിൽ കയ്യിട്ടു ചിരിച്ചു നടന്നവരുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു. പലരുടെയും നിറങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ആരോപണങ്ങൾ, കുത്തിത്തിരുപ്പുകൾ, രാഷ്ട്രീയം, ഫോൺവിളികൾ, അവസാനം വധഭീക്ഷണിയും. നെറികെട്ട കോളേജ് രാഷ്ട്രീയം മനസിലാക്കിയ ആ നാൾ. പലരുടെയും നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി നോമിനേഷൻ പിൻവലിക്കുമ്പോൾ, മനസ്സിലൊരു വാശിയുണ്ടായിരുന്നു. ആരുടേയും ശബ്ദങ്ങൾ ഇനിയും അടിച്ചമർത്തപെടരുത്, മിനാരങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ വിദ്യാത്ഥികളുടെ ശബ്ദങ്ങൾ മുഴങ്ങികേൾക്കണം. പിന്നീടുള്ള ശ്രമങ്ങൾ എനിക്ക് പകരം വന്നവനെ വിജയിപ്പിക്കുക എന്നതായി. എന്റെ അനുഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു സഹതാപതരംഗം ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ, ക്ലസ്സുകളിൽ കെയറി സംസാരിക്കൻ നിന്നില്ല. എല്ലാം നല്ല രീതിയിൽ പോയി, അതിനിടയിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായൊരു കാലുവാരൽ. കൂടെ കട്ടക്ക് നിന്ന അഞ്ചുപേർ മറുകണ്ടം ചാടി (വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ബോധോദയം ഉണ്ടായി എന്നത് വീണ്ടും ചരിത്രം) അടി പേടിച്ചു എല്ലാരും മുങ്ങിയപ്പോ; എതിർപാർട്ടിയുടെ കൊടികളും ആരവങ്ങളും കണ്ട് ഒറ്റക്ക് അവിടെ നിലയുറപ്പിച്ചു. അന്ന് 30 വോട്ടിന് തോറ്റു. എന്നെ ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള, കൂകലുകൾക്കിടയിലൂടെ ജയിച്ചവന് ഹസ്തദാനം നൽകി (കെട്ടിപിടിച്ചെന്നു ഓർമ) അവിടുന്ന് വിട്ടു. എല്ലാം അവിടം കൊണ്ട് തീർന്നെന്നു വിചാരിച്ചു, പക്ഷെ അണിയറയിൽ അതൊന്നുമല്ലായിരുന്നു. ഞനെന്റെ പഴയ വോളന്ററിങ്ങുമായി മുന്നോട്ട് പോയപ്പോ, അവിടേക്കും ആരക്കയോ രാഷ്ട്രീയം കലർത്തി. അത് ഞാൻ തിരിച്ചറിയാൻ വൈകി. പതുക്കെ പതുക്കെ പലരുടെയും പെരുമാറ്റങ്ങൾ തളർത്തി. മനസ്സ് മടുപ്പിച്ചു. എല്ലാം കളഞ്ഞിട്ടു പോകാൻ തന്ന തോന്നി. അവരുടെ പ്രവർത്തങ്ങൾ, നെഞ്ചോട് ചേർത്ത ആ പ്രസ്ഥാനം എന്നോട് അനീതികാണിക്കുന്നതായി തോന്നിപ്പിച്ചു. നമ്മൾ ഏറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്നതിനാണ് നമ്മളെ ഏറ്റവും വേദനിപ്പിക്കാനാകുക. അവിടെ അടുത്ത വാശി ജനിക്കുകയാണ്. അനുഗ്രഹം പോലെ അടുത്ത പ്രസ്ഥാനം വന്നു. അതിന്റെ ഉയർച്ചക്കായി പിന്നീടുള്ള പ്രവർത്തങ്ങൾ. ഞാനവിടെ സന്തോഷം കണ്ടെത്തി, എനിക്കവിടെ എന്തും പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടി. That ownership feeling matters! .......................... അടുത്തവർഷം അടുത്ത ഇലെക്ഷൻ വന്നു. ഞനിറങ്ങില്ല എന്ന് തന്നയുറപ്പിച്ചിരുന്നു, എന്നാലും മനസ്സിലൊരു കനൽ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു. ചർച്ചകൾ മുറുകിയപ്പോൾ, എന്റെ മനസ്സും ചാഞ്ചാടി; I should do something! അങ്ങനെയാണ് മാഗസിൻ എഡിറ്റർ സ്ഥാനത്തേക്ക് മത്സരിക്കാൻ Adrsh R Lal ഇനെ ഇറക്കുന്നത്. ക്ലാസ്സിലെ 66 പേർക്ക് മാത്രമറിയുന്ന, പഠനം മാത്രമായി നടക്കുന്ന ഒരുവൻ. ക്ലാസ് മാഗസീന് അവനിരുത്തിയ കഥകളാണ് അതിന് പ്രചോദനമായത്. അവനെ എങ്ങനെക്കയോ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി, മത്സരത്തിന് ഇറക്കി. Meet The Candidate അന്ന് ക്ലാസ്സിൽ കേറിചെല്ലുമ്പോൾ ഒറ്റക്ക് മതിൽ പിന്തിരിഞ്ഞു നിന്നു പ്രസംഗം കാണാതെ പഠിക്കാൻ പാടുപെടുന്ന അവനെ കണ്ടു നെഞ്ഞോന്ന് പിടഞ്ഞു, എല്ലാം തീർന്നു. വലിയ ആരവങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ അവൻ വേദിയിലെത്തി. ഒരുനിമിഷത്തെ പകർച്ചക്കു ശേഷം അവൻ കാത്തുകെയറി. അഞ്ചുമിനിറ്റ് ആ വഴികൾ, ചിന്തകൾ, സാഹിത്യം, ആരവങ്ങൾ, കൈയടിക്കൽ. ആ ഒരൊറ്റ പ്രസംഗത്തിലൂടെ അവൻ ടി.കെ.മ്മിന്റെ മനസ്സ് കിഴടക്കി. കുട്ടുകാർ എല്ലാരും പിരിവിട്ടു 1 ഫ്ളക്സ്, 6 പോസ്റ്റർ, 100 ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റ് അടിച്ചു. മഴപോലും വകവെക്കാതെയുള്ള ക്യാമ്പയിൻ. ഉച്ചയോടെ കൗണ്ടിംഗ് ഏജന്റായി അകത്തേക്ക്. സമ്മർദ്ദം പുറത്തുകാണിക്കാതെ ചിരിച്ചു, തമാശയ്ക്കി നിന്നു. ഓരോ സെറ്റ് എണ്ണുംപ്പോലും വിചാരിച്ചതിലും കൂടുതൽ പിന്തുണകിട്ടി, അന്തംവിട്ടു. അവസാനമായപ്പോ ബാക്കിയുള്ളവർ ഒന്ന് കേറിവന്നു; നെഞ്ചോന്ന് ആളി, മാറ്റവർ ജയിച്ചാ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കണം കെട്ടിപിടിക്കണോ കൈ കൊടുക്കണോ എന്നെല്ലാമുള്ള ചിന്തയായി. പക്ഷെ എണ്ണി തീർന്നപ്പോ അവസാന പുഞ്ചിരി എന്റെത് മാത്രമായിരിക്കും എന്ന എന്റെ ചിന്ത അപ്പോ തന്ന തെറ്റി, അവർ രണ്ടുപേരും നിറപുഞ്ചിരിയോടെ എനിക്ക് വന്ന് കൈതന്നു, ലാലൻ അർഹിച്ച വിജയാമാണ് ഇതെന്ന രീതിയിൽ. അവരിൽ നിന്നും ഞാൻ അത് ഒട്ടും പ്രതീൽഷിച്ചില്ല എന്നതാണ് സത്യം. 115 വോട്ടിന്റെ വിജയം. ഇനി ഈ വിജയം എല്ലാരേം അറിയിക്കേണ്ടത് എന്റെ ചുമതലയാണ്. ഗേറ്റ്ഇന് ഫ്രോന്റിൽ കൂടിനിൽക്കുന്നവരുടെ മുന്നിലേക്ക് തലകുനിച്ചു ഞാൻ നടന്നു, തോറ്റു എന്ന ഭാവത്തിൽ, പുച്ഛത്തോടെ എന്ന് നോക്കുന്ന കുറച്ചു മുഖങ്ങൾ ഞാൻ കണ്ടു. ആകാംഷയോടെ നിൽക്കുന്ന ലാലന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് തോറ്റു എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാൻ നടന്നു. എല്ലാരും നിശ്ശബമായി ഞങ്ങളെ നോക്കി നിന്ന ആ നിമിഷം കയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന വെള്ളഹാരം ലാലന്റെ കരുത്തിൽ അണിയിച്ച കൈകൾ ഉയർത്തി ഞാൻ വിളിച്ചു "ലാലൻ കി ജയ്" എന്റെ ജീവിതെത്തിലെ എന്നെന്നും ഓർക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു നിമിഷം. The proudest moment in my life! ഒരു നിമിഷം അന്ധം വിട്ടു നിന്നവർ,പിന്നെ കൈയടിയോടെ അതിനെ സ്വീകരിച്ചു. ടി.കെ. മ്മിലെ Magic Unity എന്ന സംഭവം ഞാൻ കണ്ട ഒരു നിമിഷം! പിന്നെയും അടുത്ത ഇലെക്ഷൻ കാലം. ഇറങ്ങേണ്ട എന്ന കരുത്തും. പക്ഷെ ഇറങ്ങിപ്പോകും. അസോസിയേഷൻ സെക്രട്ടറി സ്ഥാനത്തേക്ക് മത്സരിക്കൻ Sunu Sundar ഇന് പിന്തുണയുമായി. അവനെ വിജയിക്കു എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു, അധികം കഷ്ടപ്പെടാൻ നിന്നില്ല. ഓവർ കോൺഫിഡൻസ് എന്നെല്ലാം പറയാം. ഇത്തവണയും കൗണ്ടിംഗ് ഏജന്റായി അകത്തേക്ക്. പ്രതീക്ഷകൾ തെറ്റിച്ചു ഇഞ്ചോടിച്ചു മത്സരം. അവസാനം ഒരു വോട്ടിന് ജയിച്ചു. ആ ഒരു ഫീൽ, പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റില്ല! ........................... ഇവർ രണ്ടുപേരുമാണ് എന്റെ ടീ.കെ.മ്മിലെ സ്വകര്യ അഹങ്കാരമായി എന്നെല്ലാം പറയുന്ന ഒന്ന്. ഈ ഇലെക്ഷൻ കാലമാണ്, ഓർമകളിൽ ആദ്യം ഓടിയെത്തുന്നതും. പല പ്രവർത്തങ്ങളുമായി ഓടിനടന്നപ്പോ കോളേജിലെ പല പരിപാടിയിലും പങ്കെടുത്തിട്ടില്ല, ആ ഇലെക്ഷൻ പ്രവർത്തങ്ങളാണ് ആകെയുള്ള കോളേജ് ലൈഫ്! ............................. TSA എനിക്കൊരു വികാരമാണ് ഇപ്പോളും. TSA is a non-political party formed by the students of TKM College of Engineering. It was a students movement against the Anti-student decision of the College Union broke-out on 2016. TSA had contested in the upcoming College Union Election and 5 General seats. അകലത്തിൽ ചരമമടഞ്ഞ TSA പോലുള്ള നിഷ്പക്ഷ വിദ്യാർത്ഥി കുട്ടായിമകളാണ് നമ്മുടെ കലാലയങ്ങളിൽ വേണ്ടത്. TSA വന്നില്ലായിരുനെകിൽ ഒരു മാറ്റം എന്നിൽ വരില്ലായിരുന്നു. ആ ഒരു ഒഴുക്കിന്റെ കുടെ ഞാനും നീന്തി പോകുമായിരുന്നു. ആ ഒരു comfort zone നിന്നും മാറി, ഒഴികിനെതിരെ നീതിയ്ക്കൊണ്ടാണ് എതിരഭിപ്രായങ്ങൾ വന്നത്, പ്രവർത്തങ്ങളിലെ സത്യസന്ധതയെ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടത്. അതിനു മറുപടിയായിരിക്കണം പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള പ്രവർത്തങ്ങൾ. പതിയെ പതിയെ അതിൽ നിന്നെല്ലാം മാറി, ജീവിതം ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് എത്തിയത്. ഒരോ കാലത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുംപോലും എന്റെ ചിന്തകളും പ്രവർത്തികളും മാറികൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഇന്നാ പഴയ ഫേസ്ബുക് പോസ്റ്റുകൾ കാണുമ്പൊൾ അത് പ്രകടമായി കാണുന്നുണ്ട്. എന്തിനും എന്തിനും അഭിപ്രായങ്ങൾ വെട്ടിത്തുറന്നു പറയുന്ന അന്നത്തെ ഞാനല്ല ഇന്ന്, സംയമനം പാലിക്കുണ്ട്. വികാരങ്ങൾക്ക് അടിമപ്പെട്ടു, അന്നത്തെ പ്രതികരിക്കാറില്ല ഇപ്പോ. ആരോപങ്ങൾക്ക് പ്രകോപിതനാകാറില്ല, എല്ലാം ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ ഒതുക്കും. അങ്ങനെ എന്തെല്ലാമോ. ................ Memories of TKMCE Election: https://captainafsal.weebly.com/…/memories-of-a-tkmce-elect… Rise of Lalanism: https://captainafsal.weebly.com/stories/the-rise-of-lalanism My pride - Lalanisam: https://captainafsal.weebly.com/stories/my-pride-lalanism
0 Comments
Leave a Reply. |
|